کارفرما از شرکت Hiroyuki Moriyama Architect خواست تا ۵ ملک مسکونی را در فضایی با عرض ۷ متر، طول ۲۰ متر و ارتفاعی کمتر از ۴ طبقه بسازد. مهمترین چالش این پروژه میزان نور ورودی و تقسیم آن بود. به طوری که تمامی واحدها به صورت مساوی از نور طبیعی برخوردار باشند بدون آنکه حریم خصوصی هر کدام از آنها از بین برود. هر کدام از محوطه های فضاباز توسط پوشش پانل های استیل مشبک پوشانده شده اند که موظفند تنها میزان معینی از نور و هوا را از خود عبور دهند. همچنین به کمک طراحی صورت گرفته ساکنین می توانند نمای رو به بیرون نیز داشته باشند.

بالکن های خانه هایی که به سمت خیابان هستند پشت این دیوارهای فلزی طرحدار قرار گرفته اند. یکی از طراحان شرکت گفت: «در حالی که جای دادن حجم زیادی از فضا در یک زمین محدود در دستور کار بود اما ما برای میزان دید، تهویه، و روشنایی خانه ها ارزش خاصی قایل شدیم. در واقع این پروژه الگویی برای چگونگی ارتباط ما با طبیعت شد. این استراتژی کمک کرد تا فضای بیرونی مجزا برای همه ی این پنج ساختمان فراهم گردد و به علاوه از دیوارهای شیشه ای که از کف تا سقف را می پوشانند استفاده گردد. تنها خانه ای که بالکن ندارد از یک تراس نیمه خصوصی بهره مند گردیده است.

موریاما از مدیران شرکت گفت: «به جای آن که بین محیط مسکونی و محیط طبیعی مانعی حد واسطی باشد، از دامنه محیطی عمودی استفاده کرده ایم که فاصله میان معماری و محیط را حفظ می نماید». ما امیدواریم که این مکان به عنوان جایی که ساختمان های مسکونی، طبیعت و شهر در هم آمیخته اند و به خوبی با هم هماهنگ گردیده اند باقی بماند. ساختمان از قابی از جنس بتن شکل یافته است. به جز صفحه های مشبک استیلِ به کار برده شده، نمای خارجی ساده طراحی گشته است و از رنگ سفید بهره می برد. نمای داخلی ساختمان نیز ساده است. کف آپارتمان ها از چوب و دیوارها سفید رنگ هستند. استفاده از بهترین عایق های صدا بین دیوارها تقریبا اجازه عبور صدا از خانه ای به خانه دیگر را گرفته است. شرکت طراح قول داده است که اگر شما یکی از آلات موسیقی را در یک خانه بنوازید، در خانه دیگر هیچ صدایی نخواهید شنید!