دلایلی بسیاری برای کنترل میزان نور ورودی به داخل ساختمان وجود دارد. در مکانهایی که دمای هوا بالاست، جذب میزان زیادی از نور خورشید منجر به مصرف انرژی برای خنک کردن داخل ساختمان می گردد و در مکانهای سردسیر ورود نور به ساختمان به مصرف کمتر انرژی کمک می کند. تقریبا در تمامی شرایط آب و هوایی، کنترل میزان نور طبیعی به مصرف بهینه انرژی و استفاده بهتر از آن کمک شایانی می کند.
ترکیب المانهای کنترل نور و قطعات سایبان در کنار هم می توانند میزان دمای حداکثری کل ساختمان را به طور چشمگیری کاهش دهند و به همین دلیل نیاز به دستگاههای سرمایشی کاهش می یابد. همچنین این ترکیب موجب استفاده بهینه نور در ساختمان شده و میزان مصرف انرژی برای ایجاد سرمایش را بین ۵ تا ۱۵ درصد کاهش می دهد. کاربرد مفید دیگری که ترکیب کنترل مناسب نور و دستگاههای ایجاد سایه دارد، کاهش میزان کنتراست و نور زیاد است که باعث می شود ساکنان ساختمان دید بهتری داشته باشند. این مهم باعث ایجاد میزان رضایت بالاتر و بهره وری بیشتر می شود. همچنین استفاده از قطعات سایبان، فرصت متمایز کردن نمای ساختمان را به معماران آن می دهد.
در طراحی نما، کنترل نور و استفاده از قطعات سایبان، بخش مهمی از کل طراحی به شمار می رود. به طور کلی، ساختمانهایی که از سیستم گرمایی منفعل خورشیدی و یا نور خورشید استفاده می کنند، به طراحی خوب خود برای کنترل نور و به کارگیری قطعات سایبان تکیه دارند.
در فصل گرما، استفاده از سایه ساز بیرونی یک روش بسیار مناسب برای جلوگیری از نفوذ نور زیاد خورشید به فضای داخلی است. سایه را می توان با اجزای طبیعی موجود در محل و یا اجزای ساختمانی مانند سایبان، برآمدگی و ایجاد شبکه به وجود آورد.
طراحی و استفاده از قطعات سایبان موثر، به جهتی که ساختمان به آن سو ساخته شده نیز وابسته است. برای مثال، برآمدگی های ثابت برای پنجره های رو به جنوب در تابستان بسیار مناسب می باشند، اما همین ابزار برای مسدود کردن نور خورشید هنگام عصر برای پنجره های رو به غرب نامتناسب است.
قطعات سایبان خارجی با نمای شیشه ای شفاف بسیار بهتر ترکیب می شوند و بازده بهتری دارند. هرچند بهره گرفتن از شیشه با کارآیی بالا در نما باعث شده تا قطعات سایبان خارجی کمتر استفاده شوند.
بنابراین کنترل میزان نور و ایجاد سایه می تواند توسط گستره ای از اجزای ساختمان ایجاد شود که عبارتند از:
منبع: www.wbdg.org